Twórcą współczesnego judo i reformatorem jujitsu jest Jigoro Kano, który urodził się 28 października 1860 roku w wiosce Mikage (prefektura Hyogo), położonej niedaleko miasta Kobe. Był trzecim synem Jerosaku Mareshiba Kano, potomka rodu samurajów, związanego z rządem wojskowym (szogunatem). Rodzina Kano od pokoleń zajmowała się wyrobem tradycyjnej sake oraz jej sprzedażą. Ojciec Jigoro początkowo również produkował tradycyjną sake, jednak z czasem zajął się handlem częściami wyposażenia okrętów na potrzeby szogunatu. W dzieciństwie Jigoro Kano nazywany był "mały Nobunosuke" (Nobunosuke – legendarny, słynny wojownik, mizernej postury, lecz wielkiej odwagi), ponieważ był drobnym i delikatnym chłopcem. Być może wpłynęło to  na jego późniejsze zainteresowanie sztukami walki wręcz. Jigoro nie mógł odziedziczyć rodzinnego interesu, ponieważ nie był najstarszym synem w rodzinie. W wieku 11 lat przeniósł się wraz ze swoją rodziną do stolicy Japonii. W Tokio uczęszczał równocześnie do dwóch szkół – w jednej uczył się trudnej japońskiej kaligrafii, a w drugiej języka angielskiego. Edukację nowoczesnego typu rozpoczął w wieku 13 lat. Ojciec, przekonany o jego talentach, zapisał go do ekskluzywnej prywatnej szkoły brytyjskiej z internatem w Shiba - Tokio. Tam stał się prymusem. Jednak koledzy traktowali go z góry, bo był niski i wątły. W wieku 17 lat wstąpił do elitarnego Tokijskiego Uniwersytetu Cesarskiego, na którym zdobył dyplom w dziedzinie ekonomii i polityki na wydziale literatury. Następnie rozpoczął studia pedagogiczne. W tym okresie zaczął interesować się jujitsu. Treningi musiał jednak utrzymywać w tajemnicy. Jedynym,  który o tym wiedział, był Tsunejiro Tomita, jego wierny służący i uke w ćwiczeniach.

Ważne jest poznanie społecznych uwarunkowań tego okresu. Japonia weszła wówczas w etap rewolucyjnych przemian, podczas których samuraje zaczęli tracić prestiż społeczny. Rozpoczęła się degradacja tradycyjnych sztuk wojennych (w tym także jujitsu), które w tym czasie nie były ani modne, ani powszechnie znane i cenione. Szkoły sztuk walki, utrzymujące się do tej pory głównie dzięki mecenatowi feudalnych klanów, szybko zaprzestały swojej działalności. Tradycyjne sztuki walki nie były zajęciem dla chłopców z dobrych domów. Jigoro był człowiekiem drobnej postury, miał on zaledwie 155 cm wzrostu. Dlatego też niektórzy z jego rówieśników na uczelni wykorzystywali swoją przewagę fizyczną, stosując wobec niego przemoc. Cichy, spokojny i drobny Kano był jedną z ich ulubionych ofiar. Wiedział, że musi temu zapobiec. Jujitsu uczyniło go zdolnym do pokonania swoich dręczycieli.

 

Zasadą ogólną judo (według Jigoro Kano) jest czynić tak, aby jak najbardziej efektywnie współdziałały ze sobą  umysł i ciało.

2 podstawowe zasady judo

Pierwsza zasada składa się z dwóch części:

    Ustąp, aby zwyciężyć

Zasada JU. Jeśli mocniejszy przeciwnik mnie popchnie, na pewno upadnę do tyłu, nawet jeśli zablokuję z całej siły. Jeśli natomiast w momencie pchnięcia ustąpię
i wykorzystam stratę równowagi przeciwnika do wykonania własnej techniki, mam szansę na zwycięstwo.

    Maksimum skuteczności przy minimum wysiłku

Zasada SEIRYOKU-ZENYO. Zasada ta opisuje dobór właściwego sposobu (techniki) do określonej sytuacji. Polega ona na optymalizacji naszych poczynań. Nie będę przecież po pchnięciu rzucał przeciwnika w tył, lecz w przód.
 
Druga zasada:

    Przez czynienie dobra nawzajem do dobra ogólnego

Zasada JITA-KYOEI. Ta zasada mówi o szlachetnych założeniach etyki judo. Zabrania używać judo poza treningiem lub walką sportową z wyjątkiem obrony koniecznej. Mówi jeszcze o dbaniu o współćwiczących, szczególnie o partnera.

Siedem zasad filozoficznych dla zaawansowanych zawodników judo:


1.      Wiedza jest kontrolowaniem, a kontrolowanie – zwycięstwem.

2.      Kto się boi, jest skazany na porażkę.

3.      Tylko ten, który szuka z pokorą wiedzy, jest bliski doskonałości.

4.      Kiedy uświadamiasz sobie ze smutkiem, że nie znasz niczego, robisz twój pierwszy krok w nauce.

5.      Nigdy nie bądź dumny ze zwycięstwa nad przeciwnikiem. Ten, którego pokonałeś dzisiaj, może wygrać z tobą jutro; jedyne zwycięstwo, które przetrwa, to przezwyciężenie twojej własnej niewiedzy.

6.      Judoka nie może doskonalić się, by walczyć –  on walczy, by się doskonalić.

7.      Zrozum, że ty, który już potrafisz, musisz być cierpliwy, by nauczać swoich umiejętności.

 
NAJWAŻNIEJSZE DATY

1860 r. – 28 października urodził się Jigoro Kano

1882 r. – Początek judo – Kano założył Kodokan Judo

1884 r. – Oficjalnie zatwierdzono Kodokan Judo

1886 r. – Pierwsze zawody sportowe (zwycięstwo Kodokanu)

1938 r. – 4 maja śmierć J. Kano w wieku 78 lat

1948 r. – Powstanie Europejskiej Unii Judo w Londynie (EUJ)

1951 r. – Powstanie Międzynarodowej Federacji Judo w Londynie (IJF)

1951 r. – Pierwsze oficjalnie Mistrzostwa Europy – Paryż

1956 r. – Pierwsze Mistrzostwa Świata – Tokio

1957 r. – Pierwsze Mistrzostwa Polski - Łódź

1957 r. – Powstanie Polskiego Związku Judo w Warszawie (PZJUDO)

1958 r. – Polska została członkiem EUJ

1960 r. – na sesji 57. MKOL wpisano judo do programu zawodów olimpijskich

1964 r. – Pierwsze Igrzyska Olimpijskie w Tokio

1972 r. – Pierwszy medal olimpijski dla Polski – srebro, Antoni Zajkowski

1975 r. – Pierwsze mistrzostwa Europy kobiet w Monachium

1980 r. – Pierwsze mistrzostwa Polski kobiet w Kielcach

1980 r. – Pierwsze mistrzostwa świata kobiet w Nowym Jorku

1987 r. – Mistrzostwa świata kobiet i mężczyzn odbywają się w tym samym miejscu i czasie

1988 r. – Na IO w Seulu judo kobiet jest dyscypliną pokazową

1992 r. – Judo kobiet zostało wprowadzone jako oficjalna dyscyplina olimpijska

1996 r. – Aneta Szczepańska wywalczyła pierwszy, srebrny, medal olimpijski dla Polski